Αν ήδη βρίσκεσαι στη θάλασσα γιατί έχει βουλιάξει το καράβι στο οποίο είχες στήσει τη ζωή σου, πού βρίσκεις τη δύναμη να παλέψεις με τα κύματα τα θεριά...
Σε 'κείνο το άτιμο καράβι είχες στοιβάξει όνειρα, ελπίδες, προσδοκίες, στόχους.... Τώρα πια όλα αυτά κείτονται σακατεμένα στην άβυσσο της γαλήνιας Μάνας...
Πάλευες. Τώρα απλά κρατιέσαι. Οι χρυσές ακτίνες του Ήλιου από πάνω σου σε τσιμπούν,σου φωνάζουν,σου ομολογούν:
<<Αυτή η ματωμένη σανίδα είναι το απολειφάδι της ζωής σου...>>
Σε ανατριχιάζουν. Ξυπνάς! Μηδενίζεις. Γαντζώνεσαι. Νικάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια