We've moved!


Μετακομίσαμε!
To bitiboukou (aka ένα ακόμα blog) ζεί πλέον σε άλλο σαιτ. Όλα τα καινούργια άρθρα θα ανέβουν στο bitiboukou.com

Υπάρχουν πολλά καλά πράματα για διάβασμα εδώ όμως, οπότε take a look.

Τα λέμε στην άλλη πλευρά.

-Άνι

28.8.11

Game is over...

(Θύτης)

Γιατί τα άτομα που αγαπάμε περισσότερο και μας αγαπούν και εκείνοι-υπάρχει δηλαδή ανταπόκριση,για να το ξεκαθαρίσουμε αυτό- τα πληγώνουμε με τον χειρότερο τρόπο;
Είναι απίστευτο το γεγονός ότι σε αυτά τα άτομα συμπεριφερόμαστε πραγματικά άθλια...
Ίσως επειδή ξέρουμε ότι μας αγαπούν υπερβολικά και θα τα ανέχονται.Παίζουμε με τα όρια, και ενώ γνωρίζουμε ότι το παιχνίδι αυτό υπό άλλες συνθήκες είναι πολύ επικίνδυνο, εδώ είμαστε σίγουροι πως ότι και να γίνει θα είμαστε οι κερδισμένοι της ιστορίας. Τους θεωρούμε δεδομένους και κατά κάποιο τρόπο τους εκμηδενίζουμε. Όσο και να μην θέλουμε να το παραδεχτούμε,μέσα μας το ξέρουμε...
Και όμως,για πόσο ακόμα θα παίζουμε με τα όρια και θα τη βγάζουμε καθαρή; Εξάλλου, ας μην ξεχνάμε ότι στη ρώσικη ρουλέτα υπάρχει μία σφαίρα και αν ακουστεί ο πυροβολισμός... Game is over!


(Θύμα)

Από την άλλη, αξίζουμε αυτά που παθαίνουμε γιατί αγαπάμε υπερβολικά και δεχόμαστε ασυζητητί πολλά,για να μην χαλάσουμε χατίρια. Ακόμα και αν βρούμε το κουράγιο να κάνουμε αυτό που πρέπει: να μιλήσουμε, εκείνοι είτε μας καλοπιάνουν με γλυκόλογα είτε μας εκβιάζουν. Έτσι και εμείς με τη σειρά μας πέφτουμε κατευθείαν στην παγίδα... Μαζευόμαστε, σιωπούμε και δίνουμε άθελά μας (;) το ελεύθερο...
Σίγουρα φταίμε. Και όλα αυτά που μας συμβαίνουν, που παθαίνουμε- για να γίνω πιο μοιρολατρική- τα αξίζουμε. Τα αξίζουμε γιατί αγαπάμε υπερβολικά πολύ. Αγαπάμε αληθινά και τυφλά.
<<Τώρα που σιχάθηκα σε αυτή τη σειρά τι κάνω>>;
Άλλαξε,στο χέρι σου είναι...





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σχόλια