We've moved!


Μετακομίσαμε!
To bitiboukou (aka ένα ακόμα blog) ζεί πλέον σε άλλο σαιτ. Όλα τα καινούργια άρθρα θα ανέβουν στο bitiboukou.com

Υπάρχουν πολλά καλά πράματα για διάβασμα εδώ όμως, οπότε take a look.

Τα λέμε στην άλλη πλευρά.

-Άνι

13.8.14

Θέλω να είμαι παρών.


Έχω να γράψω σε αυτό το blog κάνα δυο μήνες. Βέβαια, πρέπει να εξηγήσω για πιο λόγο αυτό το γεγονός είναι αξιοσημείωτο.



Κάθε μέρα που έχει περάσει από τη τελευταία φορά που έγραψα άρθρο εδώ, έχω σκεφτεί αυτό το blog, και έχω θελήσει να γράψω. Αλλά δεν ανέβασα τίποτα. Παρόλα αυτά, δεν έχω σταματήσει να γράφω καθόλου αυτούς τους δύο μήνες.

Το γύρισα στα σημειωματάρια. Σε όμορφα δερματόδετα σημειωματάρια με λείο ή ακατέργαστο χαρτί, ντυμένα με ταπετσαρία και δεμένα με κορδέλες. Μου έκαναν δώρο μερικά τέτοια σημειωματάρια για τα γενέθλιά μου και δε μπόρεσα να αντισταθώ στον πειρασμό. Η συμπαγής ύπαρξη από αυτά τα μικρά πακέτα χαρτιού κερδίζει πάντα τη προσοχή μου. Όπως και τα βινύλια αντί για αρχεία mp3, όπως τα βιβλία αντί για τα e-books.

Έχω μαζέψει ένα σωρό ζωγραφιές, ποιήματα, αποσπάσματα από μυθιστορήματα που δε θα υπάρξουν ποτέ. Δε θα βγουν ποτέ στη φόρα, δε θα τα δει ποτέ κανείς, αλλά παρόλα έχουν μια ιδιότητα που τίποτα από αυτά που έχω γράψει σε αυτό το blog δεν έχει: υπάρχουν στο παρόν.

Όπως όλα τα χαζά πράματα που γράφω σε αυτά τα σημειωματάρια, έτσι κι εγώ θέλω να είμαι παρών.

Τους τελευταίους μήνες, απορροφάω τα πάντα γύρω μου. Ανακαλύπτω τις μυρωδιές πριν δω τα λουλούδια. Ακούω τους ήχους πριν γίνουν μουσική.

Αυτή η διαδικασία βέβαια είναι πάρα πολύ κουραστική. Αποκλείεται κάποιος άνθρωπος που σκοτώνεται όλη την ημέρα στη δουλειά να σταματίσει στο δρόμο για να μυρίσει τη λεβάντα όταν προσπερνάει έναν θάμνο, ή να κοιτάξει τις λεπτομέρειες της φθοράς στο εγκαταλελειμμένο σπίτι στη γωνία. Δε μετράνε τέτοια πράγματα όταν έχει πιο σημαντικά πράματα στο νου.

Δεν αμφιβάλλω καθόλου γι αυτό, και είμαι σίγουρη πως αυτό που περιμένει ένας τέτοιος άνθρωπος κάθε μέρα είναι να γυρίσει σπίτι και να σβήσει τις σκέψεις για λίγες ώρες και να ξεκουραστεί.

Αυτή τη στιγμή στη ζωή μου, έχω άπλετη όρεξη για αυτές τις λεπτομέρειες, και αφού δε σκοτώνομαι στη δουλειά κάθε μέρα, μπορώ να ξοδέψω τη περισσή ενέργειά μου για να προσέξω πόσο όμορφα είναι τα καλοκαιρινά σύννεφα. Επίσης για να απολαύσω τη γλυκιά μυρωδιά των γιασεμιών - λίγο περισσότερη ενέργεια απαιτείται γι αυτό.

Αποφάσισα, λοιπόν, να είμαι παρών. Αυτό σημαίνει πως δε θέλω να απουσιάζω.

Η ζωή μας κάνει όλους να περπατάμε μέσα από σκατά. Είμαι όμως σίγουρη πως μέσα σε όλα τα σκατά, η ζωή κρύβει διαμάντια. Ίσα ίσα για όσους έχουν όρεξη να τα βρούνε.

Και τώρα, κάτι τελείως διαφορετικό.

Σύννεφα.


-Άνι




1 σχόλιο:

Σχόλια