Τα θετικά του πεσιμισμού

Ίσως δεν το έχω δει σωστά το πράμα, αλλά ώρες ώρες σκέφτομαι πως όλη η θετική μου διάθεση δεν αρκεί για να αποφύγω την απογοήτευση. Δεν έχω απογοητευτεί πρόσφατα, ευτυχώς. Αλλά έχω συχνά βάλει τον εαυτό μου, όπως και όλοι μας άλλωστε, σε θέση που μπορώ να απογοητευτώ και να πληγωθώ πολύ εύκολα.

Δε θα αναφέρω συγκεκριμένα πράματα γιατί όλοι ξέρουμε τι εννοώ. Αν υπάρχει όμως ένας παγκόσμιος κανόνας με τον οποίο μπορούμε να μην απογοητευτούμε ή να μη πληγωθούμε τόσο πολύ όταν κάτι στην ζωή μας πάει τελείως στραβά, θα ήθελα να το ξέρω.

Μέχρι τώρα είμαι σίγουρη πως το κλειδί είναι 'πεσιμισμός με μέτρο'. Ελάχιστος, βέβαια, αλλά που και πού με βοηθάει να σκέφτομαι πως αυτή η κατάσταση δεν είναι τέλεια, αυτή η φάση της ζωής μου δεν θα κρατήσει για πάντα.

Μάλλον είναι κάτι άλλο και όχι 'πεσιμισμός' απαραίτητα, αλλά ίσως αυτά τα άτομα που όλη την ημέρα γκρινιάζουν, που τα βλέπουν όλα μαύρα και το ποτήρι μισοάδειο, κάτι ξέρουν. Δημιουργούν τέτοια απόσταση ανάμεσα από αυτά που ονειρεύονται και τη σκληρή πραγματικότητα που δεν ξαφνιάζονται όταν όλα πάνε στράφι.

Οπότε σκέφτηκα πως αυτό είναι ένα καλό μέτρο. Όταν αρχίζω και ενθουσιάζομαι για κάτι τέλειο που είναι τόσο τέλειο που ούτε ήξερα πως μπορεί να συμβεί σε μένα, να ξέρω πως η ισορροπία του κόσμου είναι περίεργη και συνήθως όταν καταφέρνεις να δεις στον ορίζοντα κάτι που ονειρευόσουν να αποκτήσεις και έχεις πάρει φόρα και τρέχεις να το φτάσεις, μπορεί κάποιος να βάλει το ποδάρι του μπροστά σου, μπορεί να περδικλωθείς, και μπορεί να φας τα μούτρα σου.

-Άνι