Death Fat: Το Λίπος του Θανάτου

H συζήτηση γύρω από θέματα βάρους δεν είναι κάτι που με απασχολεί ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια. Πέρασε ο καιρός που ζυγιζόμουν και ανησυχούσα πως είμαι περισσότερα κιλά απ' ότι πρέπει. Ο μόνος κανόνας που ακολουθώ είναι πως πρέπει πάντα να χωράω στα παντελόνια μου γιατί δεν έχω καμία όρεξη να ξοδεύω τα λεφτά μου σε περισσότερα ρούχα.

Χτες η αδερφή μου ανέφερε τον όρο Death Fat, και αφού το έψαξα λίγο και το συζητήσαμε, αποφάσισα πως έχω ένα-δύο πράματα να πω για το θέμα. Όπως σημειώνω πάντα, αυτές οι απόψεις είναι καθαρά δικές μου και δεν πιστεύω πως είναι 'σωστές'. Όλες οι διαφορετικές απόψεις είναι ευπρόσδεκτες.

Μιας και μου αρέσει να δίνω δικά μου ονόματα σε τέτοια πράματα (και να μην πετάω όρους ιν Ίνγκλις εδώ και εκεί) θα μεταφράσω το Death Fat ως Λίπος του Θανάτου.

Στο ίντερνετ το Λίπος του Θανάτου ξεκίνησε από μια μπλόγκερ που είναι 'μια πολυλογού, χοντρή γκόμενα που ασχολείται με θέματα για σωματική υγεία, κοινωνική δικαιωσύνη και κριτική της ποπ-κουλτούρας, συνήθως από φεμινιστική άποψη'. Αυτό λέει στη βιογραφία της. Για τους περισσότερους ανθρώπους, κούγεται σαν σενάριο για εφιάλτη.

Κυρίως επιχείρημα είναι πως αυτό το πράμα γνωστό ώς Πίνακας Σωματικής Μάζας (BMI = Body Mass Index) είναι λάθος. Σημαίνει πως ένας πίνακας όπου Χ = Βάρος και Ψ= Ύψος δεν μπορεί να κρίνει το αν κάποιος είναι υγειής, διότι δεν συμπεριλαμβάνονται άλλοι παράγοντες που καθορίζουν το βάρος μας, όπως πχ άν κάποιος έχει 10 τόνους μύς. Ή τεράστιο κώλο σαν της Κιμ.

Δε μιλάω για όλα τα επίπεδα παχυσαρκείας, διότι φυσικά υπάρχει ένα σημείο που το λίπος γίνεται όντως θανατηφόρο. Σύμφωνα με αυτό τον κανόνα όμως, ο δείκτης της σωματικής μάζας με βάζει εμένα 2 πόντους πριν το 'υπέρβαρος'. Άμα πάρω 4-5 κιλά θα είμαι επισήμως υπέρβαρη. 

Με λίγα λόγια, αυτό το κίνημα συμπεριλαμβάνει γυναίκες, αρκετά χοντρές, που γράφουν στο ίντερνετ και ανεβάζουν φωτογραφίες και ζούνε σαν να μην τις ενοχλεί το βάρος τους. (!)

Για τη πλειοψηφία των θεατών (για εμάς τους υπόλοιπους) είναι άβολο να βλέπουμε τέτοιες χοντρές να ποζάρουν και να χαμογελάνε, και να μη σιχαίνονται τον εαυτό τους.

Αλλά οι ξερακιανές, πετσί και κόκαλο / σκελετοί που ποζάρουν σαν μοντέλα για τα τελευταία 30 χρόνια σε όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης δεν είναι το ίδιο πράμα. Όχι πως δεν έχουν προβλήματα υγείας, αλλά ο μέσος όρος των αντρών 18-30 χρονών θα προτιμούσε (...) τέτοιες γυναίκες. Οπότε δεν υπάρχει ταμπού.

(Εδώ συνήθως έρχοναι πολλά άλλα θέματα αλλά επειδή έχουν να κάνουνε με φεμινισμό, θα τα αποφύγω)

Είναι λάθος όταν μικρά παιδιά καταντάνε να είναι θεόχοντρα επειδή οι γονείς τους τα ταΐζουν σκουπίδια 24 ώρες το 24ωρο. Όταν όμως πρόκειται για ενήλικες, νομίζω ο καθένας έχει το δικαίωμα να έχει όποιο σώμα θέλει. Το μέτρο είναι καλό, αλλά δυστυχώς δεν το κατέχουμε όλοι.

Θα ήθελα πολύ να πιστεύω πως δεν είναι σωστό να είναι τόσο χοντρές, γιατί οι άνθρωποι δεν είναι φτιαγμένοι για να είναι έτσι, γιατί είναι κρίμα, γιατί κάνει κακό στην ψυχολογία τους. Αλλά δεν είναι όλοι οι υπερβαροι άνθρωποι δυστυχισμένοι. Απλά δεν ενοχλούνται από το σώμα τους και δεν τους καίγεται καρφί αν ενοχλούνται οι άλλοι.


-Άνι



ΛΙΝΚΣΣΣΣ

Ορισμός Death Fat από το Urban Dictionary

Blog Two Whole Cakes της Lesley Kinzel

Φωτογραφίες στο Tumblr

Σωματική Μάζα, Πίνακας, Εξίσωση, Εξήγηση