We've moved!


Μετακομίσαμε!
To bitiboukou (aka ένα ακόμα blog) ζεί πλέον σε άλλο σαιτ. Όλα τα καινούργια άρθρα θα ανέβουν στο bitiboukou.com

Υπάρχουν πολλά καλά πράματα για διάβασμα εδώ όμως, οπότε take a look.

Τα λέμε στην άλλη πλευρά.

-Άνι

13.1.14

Πως το λέτε εδώ στο Αγγλία

Πριν από μερικούς μήνες βρέθηκα σε μια καφετέρια στην άκρη του Hyde Park να πίνω καφέ με άλλα τρία άτομα που όχι μόνο είναι Έλληνες, αλλά είμαστε από την ίδια πόλη και - με τη μία κοπέλα - πήγαμε στο ίδιο λύκειο.

Σε τέτοιες περιπτώσεις, η συζήτηση γυρνάει κυρίως γύρω από τις εντυπώσεις μας ως Έλληνες που ζούνε στην Αγγλία, και συγκεκριμένα γύρω από την ερώτηση 'τι είναι πια αυτοί οι Άγγλοι ρε παιδιά.

Tα πρώτα προβλήματα που αντιμετώπισα όταν ήρθα στο Λονδίνο ήταν τα ψώνια και η γλώσσα (!). Για ένα μήνα τουλάχιστον κυκλοφορούσα σα χαμένη, λες και δε σηκώθηκα εγώ μόνη μου να πάω στο Λονδίνο, αλλά απλά ξύπνησα εκεί ένα πρωινό στα ξαφνικά. Μιλάμε δεν ήξερα από που να αγοράσω μαξιλάρια και πετσέτες, πόσο μάλλον να βρω φρυγανιές, μανέστρα, και φτηνό στραγγιστό γιαούρτι.

Αλλά τελικά μετά από περίπου 3 χρόνια έχω καταφέρει να εγκλιματιστώ 100%... Νομίζω.

Ήθελα να γράψω για τα μαγαζιά και τα λοιπά, αλλά στη πράξη φαίνεται πολύ βαρετό σα θέμα. Οπότε θα το γυρίσω στο λεξιλόγιο, που προφανώς δεν είναι καθόλου βαρετό.




(Μιλάω πολύ γενικά, και σύμφωνα με προσωπικές εμπειρίες. Επίσης, υπάρχουν πολλές περισσότερες λέξεις φυσικά αλλά εδώ θα γράψω τις πιο συχνές)

Στους Άγγλους δε τους αρέσει να ακούνε Αμερικάνικες λέξεις. Είναι η γνωστή ιστορία με τις διαφορές ανάμεσα στα Βρετανικά και τα Αμερικάνικα Αγγλικά. Μου έχει τύχει να κάνουν πως δεν κατάλαβαν τι τους είπα επειδή το είπα στα Αμερικάνικα. Να μια μικρή λίστα λέξεων καθημερινής χρήσης που τους αρέσει να είναι στα Αγγλικά:

UNDERGROUND = Μετρό
SUBWAY = υπόγεια διάβαση / σαντουιτσάδικο
METRO = δωρεάν εφημερίδα που δίνουν στο Μετρό (βλ. Underground)

RUBBISH = σκουπίδια
TRASH = αμερικάνικη λέξη που δεν τους αρέσει να την ακούνε

!!ΠΡΟΣΟΧΗ!!
CHIPS = πατάτες τηγανητές
CRISPS = πατατάκια
FRIES = αμερικάνικη λέξη που δεν τους αρέσει να την ακούνε

FILM = ταινία
MOVIE = αμερικλανιά.

JAM = μαρμελάδα
JELLY = αμερικάνικη λέξη που δεν τους αρέσει να την ακούνε γιατί σημαίνει πως αντί για ψωμί με μαρμελάδα μόλις ζητήσατε ψωμί με ζελέ.

ICE LOLLY = Ναι, τη γρανίτα τη λένε γλειφιτζούρι πάγου'
POPSICLE = αμερικάνικη λέξη που δεν τους αρέσει να την ακούνε

POST = ταχυδρομείο, αλληλογραφία
MAIL = email.

For your information:

Οι γαλότσες λέγονται Wellies (Wellington Boots).

Επίσης υπάρχει ένα μαγαζί εδώ που λέγεται Boots αλλά δε πουλάει μπότες. 

-Άνι

11.1.14

Πες μας τι πίνεις

Υπάρχουν πολλές φορές μέσα στη βδομάδα που μου τρέχουν τα σάλια για ένα ποτό. Κυρίως τις Δευτέρες γιατί είναι η αρχή της βδομάδας, τις Τετάρτες γιατί είναι η μέση της βδομάδας, και τις Παρασκευές γιατί είναι το τέλος της βδομάδας.

Και τις υπόλοιπες μέρες, αν γίνει τίποτα που με κάνει να θέλω ένα ποτό.

Κάποια βράδια (σπάνια πλέον, αλλά υπάρχουν κι αυτά) που το ξέρω πως δε πρόκειται να κοιμηθώ 
πριν τις 4-5 το πρωί, και έχω τα Υπόγεια Ρεύματα στο μυαλό μου να απορούν τι μεράκια έχω που με βασανίζουν, ακολουθώ λίγο πολύ την παρακάτω διαδικασία:


> Φτιάχνω ένα δυνατό τσάι (earl grey, assam, το 
lipton με τη κίτρινη ετικέτα, κτλ)

> Στο δωμάτιό μου, βάζω μουσική. Συνήθως Pink Floyd.

> Ετοιμάζω το μπλοκ ζωγραφικής με τα χρώματα αν είναι να ζωγραφίσω, ή το τετράδιο με το στυλό αν είναι να γράψω, ή τον υπολογιστή αν είναι να λιώσω σε μαραθώνιο 
Simpsons
, Monty Python, ή Daria.

> Προσθέτω ένα [βαρβάτο] σφηνάκι Captain Morgan (μαύρο ρούμι) στο δυνατό τσάι μου.

> Ξεκινάω τη βραδιά.


Το πρόγραμμα δουλεύει με οποιοδήποτε αλκοολούχο ποτό γουστάρουμε, αν και θα πρότεινα κάτι σαν ρούμι ή ουίσκι, γιατί στις βαριές νύχτες πάνε βαριά ποτά.


-Άνι

7.1.14

ΖΩ ΣΤΗ ΠΙΟ ΑΚΡΙΒΗ ΠΟΛΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.

Μου είπε σήμερα το Facebook ότι το Λονδίνο είναι η πιο ακριβή πόλη του κόσμου. Αν αυτό είναι παραπληροφόρηση, η ευθύνη πάει στο Facebook.  Το άρθρο είναι εδώ

Υπάρχουν μερικές απόψεις του κόστους ζωής που πραγματικά είναι γελοίες. Τα ενοίκια και η μετακίνηση είναι υπερτιμημένα σε σημείο αηδίας, καθώς για να νοικιάζεις ένα μικρό δωμάτιο σε ένα βρόμικο διαμέρισμα σε μια παλιά πολυκατοικία που δε ξέρεις κανέναν μπορεί εύκολα να στοιχήσει 500 λίρες το μήνα. Για να πας στο κεντρικό Λονδίνο από περιφερειακές συνοικίες κατά την ώρα αιχμής κοστίζει πάνω από 10 λίρες. Και πέντε άνοστες μπανάνες κάνουν σχεδόν 2 ευρώ.


Δε μπορώ βέβαια εγώ να κάνω τίποτα για αυτό. Μόνο οικονομία. Το βασικό είναι να ξέρεις ποια πράματα είναι φτηνά και ποια πράματα είναι υπερτιμημένα. Αν και δεν είναι πάντα εύκολο.

Για παράδειγμα.

Σήμερα αγόρασα τα παρακάτω 5 αντικείμενα:








γιατί έφτιαξα μια σούπα.


Όπως είπα δεν είναι εύκολο να ξέρεις πώς να κάνεις οικονομία σε αυτή τη πόλη. 

I shit you not που λένε και εδώ, το πιο ακριβό αντικείμενο σε αυτή τη λίστα ήταν τα αυγά. 

-Άνι

6.1.14

Αλχημείες και λίστες.

Ήρθε το 2014 και μου φαίνεται περίεργο. Όπως μου φάνηκε περίεργο όταν ήρθε το 2013. Δεν έγραψα μέχρι τώρα γιατί δεν ήξερα πως να εξηγήσω αυτά που τριγυρνάνε στο μυαλό μου. Αλλά λέω να κάνω μια προσπάθεια απόψε.

Προσπαθώ να αποφύγω τις πρωτοχρονιάτικες υποσχέσεις. Ίσως έχω μερικές ιδέες για το τι θέλω να κάνω από Δευτέρα που λέει κι ο λόγος, αλλά το να τις αντιγράψω εδώ δε σημαίνει και πολλά.

Χθες ήταν μια περίεργη βραδιά. Κατά τις 5 που με πήρε επιτέλους ο ύπνος ήμουν ακόμα πιο μπερδεμένη για το 2014. Σκεφτόμουν τα γνωστά. Μετά από πέντε ώρες, όμως, ξύπνησα και δεν ήμουν πια μπερδεμένη. Ένα πρόβλημα μέσα στο μυαλό μου λύθηκε, και όλο αυτό το κουβάρι με τις σκέψεις μου έγινε σχεδόν ευθεία γραμμή.

Ο Αλχημιστής είναι ένα αλληγορικό βιβλίο του Πάουλο Κοέλο που το διάβασα πριν από πολλά χρόνια - και αμήν αν κατάλαβα τίποτα τότε - αλλά η βασική ιδέα του βιβλίου είναι η εξής: Όταν θες κάτι με όλη σου τη ψυχή, ολόκληρο το σύμπαν συνωμοτεί για να σου το δώσει.

Στο βιβλίο, ένας Ισπανός στην Ανδαλουσία ξυπνάει ένα πρωί με τη γνώση ότι ένας μυθικός θησαυρός τον περιμένει στην Αίγυπτο. Έτσι ξεκινάει ένα τεράστιο ταξίδι και πάει να βρει το θησαυρό που είναι τόσο σίγουρος πως τον περιμένει στη μέση της ερήμου. Ο Αλχημιστής εμφανίζεται λίγο αργότερα. Το βιβλίο έχει να κάνει με την ελευθερία, τα όνειρα, την αγάπη... λίγο πολύ τα πάντα. Είναι γραμμένο σαν Αραβικό παραμύθι και πρέπει να ομολογήσω πως ακόμα και τότε που το διάβασα με επηρέασε πολύ, κι ας κατάλαβα περίπου τα μισά απ' αυτά που μου έλεγε ο ποιητής.

Πάνω απ όλα μου έχει μείνει η στιγμή που ο ήρωας καταλαβαίνει τι είναι το σύμπαν. Εκεί που του λένε να πετάξει, και στέκεται σε ένα λόφο, κοιτάει στον ουρανό και βλέπει τη λύση της ζωής, και γίνεται φως. Ή έστω αυτό θυμάμαι. Αλληγορικό είναι το πράμα.

Δεν έχω σκοπό να μελετήσω τι σημαίνει το σύμπαν αυτή τη στιγμή. Απλά είπα να ξεκινήσω το έτος με τα γνωστά αισιόδοξα κομμάτια που γράφω όταν νιώθω καλά. Γιατί απλά νιώθω πως όλα θα πάνε καλά. Έχω και σχέδια για το μπλογκ και απ' όλα. Ίσως είναι γιατί βαρέθηκα να παραπονιέμαι, ίσως γιατί βαρέθηκα να περιμένω, ίσως γιατί άρχισα να καταλαβαίνω το Μυστικό. Ίσως γιατί κοιμήθηκα καλά χθες. Ποιός ξέρει.

Να σκεφτώ και κάτι φιλοσοφημένο και βουτηγμένο στην καλή διάθεση... Υπάρχει πάντα κάτι που συμβαίνει μέσα στην ημέρα που τη κάνει να ξεχωρίζει από τις υπόλοιπες και σπάει τη ρουτίνα. Αλλιώς θα ήμασταν όλοι ο Bill Murrey στο Groundhog Day.

Να κι ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια αυτή την εποχή:


Σήμερα το πρωί σκέφτηκα ένα σωρό καινούργια πράματα που θα κάνω για αυτό το blog, η μια ιδέα ερχόταν μετά την άλλη. Κατέβηκα από το λεωφορείο και έγραψα τις ιδέες στην ατζέντα μου.

Ναι, ατζέντα. Έχω και τέτοια τώρα. Ποιος μας πιάνει.




-Άνι