Αποφοίτηση: Expectation VS Reality

Εδώ και μία μέρα μπορώ να πω επισήμως πως οι προπτυχιακές μου σπουδές τελείωσαν. Τέρμα οι δικαιολογίες. Τέρμα οι συμβιβασμοί. Έχω πτυχίο πλέον. Πολύ δύσκολο να γυρίσω στη δουλεία του φοιτητή (γκαρσόνα Β, πωλήτρια, ότι και να ναι) ως απόφοιτη. Αυτό το πτυχίο δε θα έχει τη μία και μοναδική κατάληξη που είχαν όλα τα πτυχία που έχω πάρει στο παρελθόν.

Πέρα από όλα τα θέματα που έχουν να κάνουν με το κοντινό μέλλον του πτυχίου, είπα να αφιερώσω λίγες λέξεις στη τελετή της αποφοίτησής μου. 

Τελετή Αποφοίτησης της Άνι 

Για πολλούς και διάφορους λόγους, περίμενα να είναι μια κουραστική μέρα χωρίς πολλές πολλές απίθανες, αξέχαστες στιγμές. 

Πέρα από τους λόγους που ήμουν αγχωμένη και κουρασμένη από τις 7 το πρωί μέχρι τις 2 το μεσημέρι, ένας βασικός λόγος που δε θα ήταν μια αξέχαστη μέρα είναι πως κανένα μέλος της οικογένειάς μου δεν ήταν εκεί. (Για λόγους ανωτέρας βίας)

ΤΕΛΙΚΑ, όμως, δεν ήταν και τόσο άσχημα τα πράματα. Δυστυχώς, δεν ήταν μια αξέχαστη και τέλεια μέρα. Από την αρχή μέχρι το τέλος σκεφτόμουν συνέχεια πως κάτι έλειπε. Και ξέρω τι ήταν.

Όμως, υπήρχε κάτι που έκανε όλη τη κούραση και το άγχος να αξίζουν το κόπο: αυτή η ατμόσφαιρα που περιτριγυρίζει το τέλος ενός κεφαλαίου και την αρχή ενός άλλου, καινούργιου, καλύτερου μέρους της ζωής μου. 

Και τίποτα δεν είναι καλύτερο από μια καινούργια αρχή. Ακόμα κι αν είναι τελείως ιδέα μου, νιώθω πως έχω περισσότερη ενέργεια να κυνηγήσω αυτό που σπούδασα για τρία χρόνια. 

Οπότε, σε τελική ανάλυση, αποφάσισα να μην απογοητευτώ καθόλου. Τρία χρόνια σπουδών στο Λονδίνο ολοκληρώθηκαν με επιτυχία. Ήπια και μια μπίρα να το γιορτάσω. Φόρεσα και το καπελάκι με τη φούντα. Ήταν μια πολύ ωραία μέρα. Όπως συμβαίνει σε τέτοιες μέρες, νιώθω πως μεγάλωσα λίγο.

Και αυτό το τόσο σημαντικό κομμάτι της ζωής μου που έλειπε; Ε, στην επόμενη αποφοίτηση θα είναι εκεί. Γιατί σιγά μη το αφήσω στο προπτυχιακό στάδιο το πράμα. 

Θα κλείσω με το τραγούδι που έπαιξαν στο τέλος της τελετής.

-Άνι