Περιμένοντας το τέλος.

Το ξέρω πως έρχεται. Το περιμένω. Ξενύχτια, άγχος και παράνοια.
Φτανει αυτή η εποχή που όλες οι εργασίες μου θα πρέπει να ολοκληρωθούν και να παραδοθούν στο γραφείο, για να τις ελέγξουν οι καθηγητές μου και να πουν "Very good attempt to write an essay but you're off topic so go die in a hole you eastern European immigrant"
Οκ ας κάνω μια λίστα...
1) Έκθεση για την πολιτική ιδεολογία που έχουν οι φαν της σειράς Firefly. Δυόμισι χιλιάδες λέξεις (λίγες αν σκεφτείς πως έγραψα συνολικά 11.000 λέξεις το προηγούμενο εξάμηνο ενώ εκανα τις χριστουγεννιατικες διακοπές μου στον Βόλο).
2) Πτυχιακη ταινία που φτιάχνω με ενα ακομα άτομο. Σενάριο: κλεμμένο από το Κωνσταντινου και Ελένης. Σκηνοθεσία: Ανύπαρκτη. Κάμερα, μοντάζ, ήχος, μουσική: το βλαμμενο που γράφει αυτό το post. Δύο βδομάδες για να την παράδοση και ακομα λείπει η μίση ταινία.
3) Τρείς χιλιάδες λέξεις για κάποιο θέμα στο Ισπανικό σινεμά. Η έκθεση που ανυπομονουσα τόσο καιρό να γράψω και τελικά εχω την χειρότερη καθηγήτρια και no idea τί να γράψω.  Dios mío, que he hecho para merecer esto. Me encanta las películas españolas, pero... No  sé.
Αλλά αυτό ήταν. Η τελευταία προθεσμία μου είναι στις 22 Μαϊου, και τέρμα. Τελείωσε το πανεπιστημιο.
Δεν παραπονιέμαι βέβαια, και ξέρω πόσο χειρότερο φόρτο έχουν άλλοι, φίλοι και γνωστοί, στο πανεπιστημιο.
Μου φαίνεται πως τρομαζω πλέον επειδή είναι η τελευταία φορά που θα εχω ξενύχτια, άγχος και παράνοια.

-Άνι