We've moved!


Μετακομίσαμε!
To bitiboukou (aka ένα ακόμα blog) ζεί πλέον σε άλλο σαιτ. Όλα τα καινούργια άρθρα θα ανέβουν στο bitiboukou.com

Υπάρχουν πολλά καλά πράματα για διάβασμα εδώ όμως, οπότε take a look.

Τα λέμε στην άλλη πλευρά.

-Άνι

2.7.13

2ες ευκαιρίες….



Όταν έρχεται η ώρα που χάνεται ξαφνικά από τη ζωή μας. Ένα πρόσωπο που ήταν κοντά μας , ήταν κομμάτι της ζωής μας και έτσι άξαφνα εξαφανίζεται…
Το πρώτο συναίσθημα που τρυπάει τη καρδιά μας, είναι ο θυμός.
Όταν βασίζεσαι σε κάποιον για λίγα ή πολλά, όταν στηρίζεις κάποιον στα μεγάλα και στα χαζά, ζητάς και θέλεις. Δεν είναι το περίεργο αυτό. Το περίεργο έγκειται αλλού..πού όμως;
Στην αρχή είναι τα νεύρα. Μετά είναι η λύπη και το «λείπει».
Μου λείπει που δεν πάμε για καφέ. Μου λείπουν τα ατελείωτα απογευματινά τηλεφωνήματα που συζητούσαμε από το πιο μικρό μέχρι το πιο μεγάλο πράγμα, μου λείπουν τα Σάββατα και οι συναυλίες…
Στη συνέχεια περνά και αυτή η φάση που περιμένεις… έτσι αρχίζεις καινούριες παραδόσεις και βρίσκεις καινούρια λημέρια, και τηλεφωνείς σε καινούρια πρόσωπα…

Δειλά δειλά  «ξεμυτίζεις» και κάνεις like σε μια καινούρια σελίδα στη ζωή σου…
Όταν λοιπόν έχουν περάσει τα άσχημα και έχεις ξεχαστεί- όχι ξεχάσει-  έχεις πλέον νέα καθημερινότητα, τη δική σου καθημερινότητα, τη ζεις και σου αρέσει∙  χτυπά το κουδούνι, ανοίγεις και συνειδητοποιείς ότι στο κατώφλι της πόρτας σου στέκει η παλιά σου ζωή. Ταράζεσαι και σκέφτεσαι αυτόματα, μηχανικά δυο πράγματα: κλείνω την πόρτα μια και καλή ή κάνω ένα καφέ και ακούω.

Ξέρουμε όλοι οι κατεργάρηδες ότι το πρώτο ενώ όλοι μας το θέλουμε κανείς δεν το κάνει γιατί ο άνθρωπος από τη φύση του δυστυχώς ή ευτυχώς είναι ζώον περίεργον και η περιέργεια με τον ένα ή τον άλλο τρόπο πάντα ικανοποιείται…


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σχόλια