We've moved!


Μετακομίσαμε!
To bitiboukou (aka ένα ακόμα blog) ζεί πλέον σε άλλο σαιτ. Όλα τα καινούργια άρθρα θα ανέβουν στο bitiboukou.com

Υπάρχουν πολλά καλά πράματα για διάβασμα εδώ όμως, οπότε take a look.

Τα λέμε στην άλλη πλευρά.

-Άνι

29.4.13

Edit and Freestyle



What are this?
I do not know.
Sitting in this room
The footage still raw.

Undecided and confused
I stare at the wall
My film not infused
To shit it go all.

But once this is over
And the pressure is off
I will have a hangover
On Rum and Smirnoff.

And Iulia is here
Germy and cute
Leaning towards my ear
I just wanna puke.

And Jazz music is playing
And things getting funk
Freestyling and saying
I feel happy and drunk.


-Ani

27.4.13

Υπόσταση, γνησιότητα και άλλες περίπλοκες λέξεις

Αποφάσισα να γράψω κάτι διαφορετικό σήμερα... Προειδοποιώ πως αυτό το κείμενο θα φανεί ενδιαφέρον σε πολύ λίγα άτομα. 

Πριν λίγες μέρες είδα για άλλη μια φορά το Όλα για την Μητέρα μου, του Αλμοδοβάρ. 

(Οπότε αν δεν έγινε ανυπόφορο αυτό το άρθρο μέχρι τώρα, ήρθε η ώρα του!)

Ο Αλμοδοβάρ γενικά έχει μεγάλο θέμα με την υπόσταση και τη γνησιότητα, αλλά τείνει να το δείχνει με τον αντίθετο τρόπο - κιτς σκηνικά, έντονα χρώματα και σουρεαλιστικές καταστάσεις. 

Τέτοια θέματα με ενδιαφέρουν πολύ... Κυρίως γιατί αν και είναι τόσο σημαντικά στοιχεία της προσωπικότητας του καθένα μας, τυχαίνει να τα παραβλέπουμε συχνά. Ό,τι λέμε (αλήθειες ή ψέματα) και ό,τι κάνουμε είναι κομμάτια του εαυτού μας. Αυτό που δεν έχω σιγουρέψει ακόμα είναι το αν αλλάζει η αξία του κάθε κομματιού ανάλογα με το αν έχει ουσία ή όχι. 

Φυσικά, αν κάποιος ζει μέσα στην απάτη και το ψέμα, αν αρνείται πάντα τις σκέψεις και τις επιθυμίες του για κάτι που δεν είναι αληθινό, δεν μπορεί να είναι και πολύ ευτυχισμένος. 

Παράλληλα, πολλές φορές την αξία που έχει κάτι την φτιάχνει η ίδια η κοινωνία. Είναι φτηνό να πληρώνεσαι για να το κάνεις με αγνώστους. Είναι καλό να σπουδάσεις κάτι και να βρεις μια δουλειά. Είναι λάθος να μην τρως λαχανικά και φρούτα κάθε μέρα (!)...  Βαμμένα ξανθά μαλλιά και υπεροπτική τέχνη είναι παρόμοια γιατί είναι εξίσου κενά. 

Δεν ξέρω... Αυτά έχω να πω για τώρα. Πιθανότατα υπάρχουν πολύ περισσότερα που χωράνε να γραφτούν σε αυτό το κείμενο. Και σίγουρα η μπερδεμένη ιδέα που έχω εγώ για την έννοια της γνησιότητας (και για όλα τα υπόλοιπα υπαρξιακά) δεν είναι ούτε η μοναδική, ούτε απαραίτητα σωστή. 

Άλλα ακόμα με ενδιαφέρει αυτό το θέμα, οπότε θα κλείσω το άρθρο με τον τρόπο που ξεκίνησε: μια σκηνή από το Όλα για την Μητέρα μου, όπου η τρανσέξουαλ Agrado ανεβαίνει στην σκηνή του θεάτρου και παραδίδει έναν μονόλογο. 

Για λόγους ανωτέρας βίας, δύο από τις ηθοποιούς που θριαμβεύουν καθημερινά σε αυτή τη σκηνή δεν μπορούν να είναι εδώ απόψε. Όσοι θέλετε μπορείτε να πάρετε τα λεφτά σας πίσω. Αλλά για όσους δεν έχουν τίποτα καλύτερο να κάνουν, είναι κρίμα να πάει χαμένη η σπάνια περίσταση που πήγατε στο θέατρο. Aν μείνετε, υπόσχομαι να σας ψυχαγωγήσω με την ιστορία της ζωής μου. Αν βαρεθείτε, μπορείτε να κάνετε πως ροχαλίζετε - δεν θα με θίξετε καθόλου! 

Με λένε Αγράδο (Ισπ: ευχάριστος), γιατί όλη την ζωή μου προσπαθώ πάντα να κάνω τις ζωές των ανθρώπων πιο ευχάριστες. Εκτός από πολύ ευχάριστη, είμαι επίσης πολύ αυθεντική. Κοιτάξτε σώμα! 
Αμυγδαλωτά μάτια - 80 χιλιάδες πεσέτες, μύτη 200 - πεταμένες στα σκουπίδια γιατί ένα χρόνο αργότερα έφαγα ένα ξύλο που την άφησε όπως είναι τώρα. Βυζιά - δύο, γιατί δεν είμαι τέρας - 70 το ένα, αλλά τα βγάλαν τα λεφτά τους. Σιλικόνη σε χείλια, μέτωπο, μάγουλα, γοφούς και κώλο - το λίτρο κοστίζει 100 χιλιάδες οπότε δουλέψτε εσείς τους αριθμούς γιατί εγώ το έχασα το μέτρημα... 
Λοιπόν, πίσω στο θέμα μας... Κοστίζει πολλά να είσαι αυθεντική, κυρία μου. Αλλά δεν μπορείς να τσιγκουνεύεσαι σε τέτοια θέματα, γιατί είσαι πιο αυθεντική όσο περισσότερο μοιάζεις με αυτό που ονειρεύεσαι να γίνεις. 

Και αν διαβάσατε μέχρι εδώ, ευχαριστώ πολύ :)


-Άνι

22.4.13

Χαζοπαζάρεμα Vol. 2


Μιας και αποφάσισα να μιλήσω (πάλι) για τον καιρό και για τις βόλτες που έκανα μιας και ο καιρός ήταν τόσο καλός... θα αναφέρω την ημέρα του Αγίου Γεωργίου.


Ήταν η καλύτερη μέρα όλου του χρόνου. Η κορύφωση του αγγλικού καλοκαιριού που μόλις τελείωσε σήμερα όπως είπαν τα δελτία καιρού.


Μεγάλη ημέρα για τους ίνγκλις αυτή. Όλες οι παμπ έχουν μπίρες και φαΐ στη μισή τιμή, και όλοι οι Άγγλοι συνωστίζονται και μεθάνε, έτοιμοι να μαλώσουν με κάποιον άλλον Άγγλο για το ποιό κομμάτι της Αγγλίας είναι το καλύτερο... Αγγλικές σημαίες κρεμασμένες παντού (όχι βρετανικές, υπάρχει διαφορά). Και οι ιθαγενείς περνάνε μια ωραία μέρα και νιώθουν περήφανοι που είναι Άγγλοι.

Ξέρω, φυσικά, πως ο Άγιος Γεώργιος είναι μεγάλος και στην Ελλάδα, αλλά αποφάσισα μιας και δυστυχώς δεν είμαι στην Ελλάδα, να γιορτάσω όπως το κάνουν εδώ.

Παρακάτω είναι μια λιτή εικαστική ερμηνεία της γιορτής (ευχαριστώ πολύ τον FGP) όπου καταγράφονται τα ψώνια, οι μπίρες, τα παγωτά δίπλα στο ποτάμι, οι πίτσες, η μουσική και δύο-τρία επεισόδια από Mighty Boosh μέχρι να έρθει η ώρα για νάνι και να τελειώσει μια ακόμα ωραιότατη μέρα.



-Άνι

21.4.13

Έτσι μυρίζει η Άνοιξη;



Σήμερα πέρασα μια πολύ ωραία, ήρεμη μέρα. Μετά την δουλειά, είχα κανονίσει να συναντήσω την συγκάτοικο στο κέντρο, μιας και υπήρχαν φήμες πως θα μας τιμήσει ο Κ. Ήλιος σήμερα και δεν θέλαμε να χάσουμε τέτοια ευκαιρία.
Στο κέντρο του Λονδίνου υπάρχει μια λεωφόρος γεμάτη με αράβικα μαγαζιά (Edgeware Road), που οδηγεί κατευθείαν στο Hyde Park. Έτσι λοιπόν το σχέδιο της ημέρας γράφτηκε μόνο του: ναργιλές και μετά πάρκο για να λιαστούμε και να πάρουμε λίγο βιταμίνη ντί.





Μετά τον ναργιλέ λοιπόν είναι που έγινε η μέρα ενδιαφέρουσα. Πολύ πιθανό να μην είχα γράψει τίποτα αν δεν είχαμε πάει στο πάρκο.
Στην αρχή προσέξαμε τον συνωστισμό, οπότε πλησιάσαμε. Εκατοντάδες άτομα ήταν μαζεμένα κοντά στην είσοδο, με reggae και dubstep μουσική στο φουλ. Και ο καπνός των στριφτών έκανε το σκηνικό ομιχλώδες!
(ευχαριστώ πολύ την συγκάτοικό μου που πήρε τις παρακάτω φωτογραφίες)


Μετά από κάνα δίωρο το τοπίο είχε αδειάσει. Μερικά περιπολικά και κάνα δυο ασθενοφόρα ήρθαν, και ένα ελικόπτερο έκανε βόλτες πάνω από το πάρκο για λίγο. Φαίνεται έφυγαν όλα τα σοβαρά άτομα και μείναν μόνο τα πιτσιρίκια για να κάνουν θόρυβο. 

  

 Έτσι εμείς, μαζί με ανύποπτες οικογένειες και ηλικιωμένα ζευγάρια, περάσαμε μέσα από ένα διαφορετικό είδος 'φεστιβάλ', και η μέρα μας έγινε λίγο πιο ενδιαφέρουσα.

-Άνι



Μόνο και μόνο γιατί μου φάνηκε αστείο

ΟΚ προσπαθώ να βρω ένα πρόγραμμα να μεταφράζει τα άρθρα του blog στα αγγλικά, και δοκίμασα το στάνταρ πρόγραμμα του google πάνω στο τελευταίο άρθρο που έγραψα... και συνέβη το εξής.  ( Το ορίτζιναλ εδώ )
---------------------------------------------------------


Twelve-TRAVEL AND SIMILAR THOUGHTS

I did not know before I started to travel, but there are certain things that always do when I come back to Greece for holidays. Whether for Easter or summer, sometimes my reactions are not changed.

So ... I'll write down the thoughts that I have every time I travel from London to Greece.

IN BOARDING
Wow that does go all these Englishmen at this time. Damn, I'm hungry.  

On the plane
I wish to have a red wine.
Wow flying across France. I wonder if they will ever go. 
Yuck. Amman, the English do not know Fai.
Finally arrives. (Wait to tell the pilot exactly what time it is in Athens and I change my watch)

To disembarkation
I do not. I do not. I do not. I do not. 
Finally I will eat spinach!
Where to go Does all these Englishmen at this time.

AIRPORT
So lets get into the queue for passport control. And after coffee coffee coffee coffee.
What's hot it is. 
Finally COFFEE COFFEE COFFEE COFFEE.

PROASTIAKOS Local Buses, Intercity Buses
Now I get the most essential politismiko shock.

HOUSE 
Finally! My family! Fai! Coffee! One minute to go the things in my room ... How nice freskostromeno bed, sit awhile to



-Άνι

18.4.13

ΔΩΔΕΚΑΩΡΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΚΑΙ ΑΝΑΛΟΓΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ

 Δεν το ήξερα πρίν αρχίσω να ταξιδεύω, αλλα υπάρχουν συγκεκριμένα πράματα που πάντα κάνω όταν γυρνάω στην Ελλάδα για διακοπές. Είτε για Πάσχα, είτε για καλοκαίρι, μερικές αντιδράσεις μου δεν αλλάζουν.

Οπότε... θα καταγράψω τις σκέψεις που έχω ΚΑΘΕ φορά που ταξιδεύω από Λονδίνο σε Ελλάδα.

ΣΤΗΝ ΕΠΙΒΙΒΑΣΗ
Πωπω που να πηγαίνουν άραγε όλοι αυτοί οι Άγγλοι τέτοια εποχή. Να πάρει, πεινάω.  

ΣΤΟ ΑΕΡΟΠΛΑΝΟ
Μακάρι να έχουν κόκκινο κρασί.
Ουάου πετάω πάνω από την Γαλλία. Αναρωτιέμαι αν θα πάω ποτέ. 
Μπλιάχ. Αμάν οι Άγγλοι δεν ξέρουν από φαΐ.
Επιτέλους φτάνουμε. (Περιμένω να πει ο πιλότος ακριβώς τι ώρα είναι στην Αθήνα και αλλάζω το ρολόι μου)

ΣΤΗΝ ΑΠΟΒΙΒΑΣΗ
Δεν το πιστεύω. Δεν το πιστεύω. Δεν το πιστεύω. Δεν το πιστεύω. 
Επιτέλους θα φάω σπανακόπιτα!
Πού να πηγαίνουν άραγε όλοι αυτοί οι Άγγλοι τέτοια εποχή.

ΣΤΟ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ
Άντε να μπω στην ουρά για να ελέγξουν το διαβατήριο. Και μετά καφές καφές καφές καφές.
Τί ζέστη είναι αυτή. 
Επιτέλους ΚΑΦΕΣ ΚΑΦΕΣ ΚΑΦΕΣ ΚΑΦΕΣ.

ΠΡΟΑΣΤΙΑΚΟΣ, ΑΣΤΙΚΟ ΚΤΕΛ, ΥΠΕΡΑΣΤΙΚΟ ΚΤΕΛ
Τώρα παθαίνω το πλέον απαραίτητο πολiτισμικό σοκ.

ΣΠΙΤΙ 
Επιτέλους! Η οικογένεια μου! Φαΐ! Καφές!! Ένα λεπτό να πάω τα πράματα στο δωμάτιό μου... Τι ωραία φρεσκοστρωμένο κρεβάτι, κάτσε λίγο να δω.... ΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖ

-Άνι

15.4.13

ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΑΝΝΑΣ #3

Ένα από τα πλέον αγαπημένα μου θέματα... Χωρίς πολλά πολλά λόγια, θα μπώ στο θέμα.

Θα προσπαθήσω να ξεπεράσω την παρόρμηση να γράψω για το πώς το όπιο και η ηρωίνη έρχονται από ένα είδος παπαρούνας που ονομάζεται Μήκων ή Υπνοφόρος Παπαρούνα. Οι Άγγλοι έχτισαν όλη την αυτοκρατορία τους πουλόντας όπιο στην Κίνα. Και ήταν πολύ της μόδας στην Αγγλία την εποχή του Τζακ του Αντεροβγάλτη.
Αλλα, όχι, δεν θα μιλήσω γι αυτό το θέμα. Ούτε για τα δεκάδες ελληνικά άσματα με αυτόν τον τίτλο...

Αντιθέτως θα μοιραστώ μαζί σας μια σκηνή από το Μάγο του ΟΖ.

-Άνι
Oil Painting Poppy Field 1991 Charles Santore



13.4.13

Κρασί και live μουσική;

Μμμμ... Μετά από αρκετές ώρες μοντάζ και ενα κεφάλι καζάνι αποφασισα να παω σε μια παμπ κοντά στο σπιτι μου με την συγκάτοικο μου και να ακούσουμε λίγη indie live music... Ναι, ακούγεται τελείως μα τελείως δήθεν. Αλλα με δωρεάν είσοδο, 4 ευρώ το ποτήρι με το κρασί και μόλις 10 λεπτά από το σπίτι μου ήταν ό,τι πρέπει!



ΣΚΕΨΗ:
Τι θα κάνω να πάρει, έχω γυρίσει μόνο τη μισή ταινία και η προθεσμία είναι σε 2 βδομάδες, οι ηθοποιοί μου είναι όλοι άθλιοι εκτός από τον πρωταγωνιστή είμαι μια αποτυχία σαν σκηνοθέτις, σεναριογράφος και μοντέρ και ό,τι υποτίθεται πως κάνω σε αυτή τη χώρα.



ΣΚΕΨΗ
Όλα θα πάνε καλα, και αύριο μέρα είναι. 


-Άνι

10.4.13

Περιμένοντας το τέλος.

Το ξέρω πως έρχεται. Το περιμένω. Ξενύχτια, άγχος και παράνοια.
Φτανει αυτή η εποχή που όλες οι εργασίες μου θα πρέπει να ολοκληρωθούν και να παραδοθούν στο γραφείο, για να τις ελέγξουν οι καθηγητές μου και να πουν "Very good attempt to write an essay but you're off topic so go die in a hole you eastern European immigrant"
Οκ ας κάνω μια λίστα...
1) Έκθεση για την πολιτική ιδεολογία που έχουν οι φαν της σειράς Firefly. Δυόμισι χιλιάδες λέξεις (λίγες αν σκεφτείς πως έγραψα συνολικά 11.000 λέξεις το προηγούμενο εξάμηνο ενώ εκανα τις χριστουγεννιατικες διακοπές μου στον Βόλο).
2) Πτυχιακη ταινία που φτιάχνω με ενα ακομα άτομο. Σενάριο: κλεμμένο από το Κωνσταντινου και Ελένης. Σκηνοθεσία: Ανύπαρκτη. Κάμερα, μοντάζ, ήχος, μουσική: το βλαμμενο που γράφει αυτό το post. Δύο βδομάδες για να την παράδοση και ακομα λείπει η μίση ταινία.
3) Τρείς χιλιάδες λέξεις για κάποιο θέμα στο Ισπανικό σινεμά. Η έκθεση που ανυπομονουσα τόσο καιρό να γράψω και τελικά εχω την χειρότερη καθηγήτρια και no idea τί να γράψω.  Dios mío, que he hecho para merecer esto. Me encanta las películas españolas, pero... No  sé.
Αλλά αυτό ήταν. Η τελευταία προθεσμία μου είναι στις 22 Μαϊου, και τέρμα. Τελείωσε το πανεπιστημιο.
Δεν παραπονιέμαι βέβαια, και ξέρω πόσο χειρότερο φόρτο έχουν άλλοι, φίλοι και γνωστοί, στο πανεπιστημιο.
Μου φαίνεται πως τρομαζω πλέον επειδή είναι η τελευταία φορά που θα εχω ξενύχτια, άγχος και παράνοια.

-Άνι

9.4.13

ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΑΝΝΑΣ #2


Η Άννα λοιπόν μου είπε να γράψω για ένα κόκκινο σκουφί... Στην αρχή ήθελα να φτιάξω μια σύντομη ιστορία με ζωγραφιές αλλά νά που δεν μου πετύχαινε τίποτα... λες και δεν ήθελε να βγει, η μια απαίσια ζωγραφιά μετά την άλλη με έπεισαν να σταματήσω τις προσπάθειες.

Έτσι αποφάσισα να γράψω μια σύντομη ιστορία.



Σε ένα σκουπιδαριό έξω από τον Βόλο, κυριαρχούν λίγα χρώματα: Το μαύρο και το γκρι. Και μια σταγόνα κόκκινο.
Για μήνες τώρα, γαντζωμένος σε ένα δέντρο, είναι ένας κόκκινος σκούφος. Κρέμονται κλωστές εδώ και κει. Καμία εξήγηση για το πώς έφτασε εκεί. Αλλά όπως το ημερολόγιο με τα αυτοκόλλητα δίπλα στην είσοδο, όπως τα ραγισμένα κρυστάλλινα ποτήρια κάτω από τον σπασμένο καναπέ, έτσι βρέθηκε και ο σκούφος εκεί πεταμένος, χωρίς χρησιμότητα.
Και σκέψεις περνάνε από το μυαλό όσων το βλέπουν... Πόσο άχρηστος είναι πλέον. Κρεμασμένος αιώνια στο δέντρο.
Ίσως να ανήκε σε κάποιον που τον έχασε στον δρόμο χωρίς να το ξέρει. Ίσως να το έλαβε σαν δώρο μια νεαρή γυναίκα από κάποιον, και αφού χώρισαν, να τον πέταξε εκνευρισμένη στα σκουπίδια. Ίσως να τον αγόρασε κάποιος και μετά να τον ξέχασε, να τον βρήκε μετά από χρόνια μαζί με μερικά παιχνίδια και ξεσκισμένα 'Η Γλώσσα Μου' από την τρίτη δημοτικού, και απλά να αποφάσισε πως είναι πλέον άχρηστος.
Ίσως απλά να βρίσκεται κρεμασμένος μήνες τώρα στο δέντρο, γιατί κανένας δεν θέλει να τον κατεβάσει. Γιατί δεκάδες άνθρωποι κάθε μέρα βλέπουν τον σκούφο και φαντάζονται πώς να βρέθηκε άραγε εκεί.  Γιατί είναι μια σταγόνα κόκκινο σε μια θάλασσα από μαύρο και γκρι. 

-Άνι